Nerede

Kırıldığımda eskiyor zaman

İncinmelerin boynu bükük

Uzaklaşan bir yakınlığın tutsak tedirginliği

Ürkek bir cesaretin alt edilmesine karışıyor

Ne bir zincir var ayaklarında iyiliğin

Ne de kötülük yalın ayak seyirtiyor...

Bambaşka mecraların ömrünü zerdaliler sararken

Sarmaşıklara dolanıyor yemeniler

Sözlerin aidiyeti yok

Türküler kadar özgür şiirler

Tedirgin ıslıkların yağmura ait sesleri bastırması ile

Bir iç çekişin sızlattığı yürek aynı kişiye ait

Şimdi kalbinin sesi duyuluyor toprağın üstünden,

Ayak sesleri geliyor iskarpinlerinden

Elleri ceplerinde ıslanmaya aldırmadan yürüyor

Yağmur yüklü bulutların altından.

Ardında gölgesi, bir sokak lambasının yanından geçiyor

Islığı artık çekirgenin sesi kaplıyor

Yürüdüğünde hangi yol bitmişti düşünüyor ıslığın sahibi

Islak bir zamandan kupkuru bir mekâna intikal ettiğinde fark ediyor

Dünyanın yol olduğunu

Ömrünü yağmur altında geçirdiğini

En önemlisi de yanındaki tüm şekerin ve tuzun

Yağmurda eridiğini fark ediyor

Biliyor ki bundan gayrı yolu da bıraksa,

Yürümeye de devam etse fark eden bir sonuç olmayacak

Biliyor ve bildiğini unutmaya hazır, vakar bir duruşla elleri cebinde,

Ağzında bir ıslıkla yürümeye devam ediyor.